چهارمین جشنواره سراسری مجسمه های شنی با حضور ۲۵ تن از هنرمندان كشور در ساحل بابلسر برگزارش شد. اين جشنواره با هدف توجه مردم به حفظ محيط زيست، تقويت باورهاي فرهنگي وقومي،تعميم نگاه هنري و جستجوگرانه به مسايل دريا و معرفي استعدادهاي خلاق هنرمندان برنامه ريزي شده است و دومين دوره آن سال گذشته برگزارشد.جشنواره مجسمه های شنی به ابتكار و پیشنهاد انجمن هنرهای تجسمی بابلسر برای نخستین بار ۱۰ شهریور ماه سال ۱۳۸۴ برگزار شد كه با استقبال گرم هنرمندان و مردم روبه رو شد. از آنجاكه سالانه حدود 15 ميليون گردشگر كه 90 درصد آنان با هدف رفتن به درياي خزر به مازندران سفر مي كنند، تلاش براي آشنايي مردم و هنرمندان با عوامل طبيعي، ارج نهادن به نعمت هاي خداوند، تقويت نگاه زيباشناسانه مردم به طبيعت، نشان دادن اسطوره هاي اسلامي وجذب گردشگران ازاهداف ديگر برگزاري اين جشنواره است
در ورطه ملا‌ل‌آور تکرار گرفتار نشویم
ذرات شن، عنصر ازلی و ابدی، خمیرمایه خیال در دستان توانمند هنرمند نقش‌آفرین است. و این ذرات، با چرخشی دوباره، دگرگون می‌شود و به شکلی دیگر ختم می‌گردد. و این شروع زیبایی‌های نو در دامان طبیعت است که تفسیر و تأویلی از تفکر با خود به همراه می‌آورد. و در هنر معاصر فضا ایجاد می‌کند. و ندای قلبی هنرمند از ذرات ازلی خویش، که با آن عجین است، با حضور شهودی و گاهی عقلا‌نی دست به اثر می‌زند.
سال‌ها پیش، این ذرات شن بودند که از پی سکوت می‌آمدند، و امروز در دام خلا‌قیت هنرمند چاره‌ای جز ماندن ندارند. هنرمند آرام آرام همنشین او می‌شود و نواله گسستگی انسان و طبیعت آغاز می‌شود.
و بار دیگر ذرات شن در پی سکوت می‌روند و انسان هنرمند، در پی خلقی، برای وصل به طبیعت. و این پیوستگی و گسستن است که تکرار می‌شود. این جشنواره، پس از برگزاری سه دوره و پشت سر گذاشتن تجربه سه‌ساله با چهارمین حضور خود، همراه با یک تسلط نسبی همراه شد. اکنون نوبت بررسی این چهار دوره با نگاهی تخصصی است تا بتوان بهتر برنامه‌ریزی کرد. این جشنواره با حضور هنرمندان سراسر کشور دوره آماتوری خود را طی نمود، و ضرورت دارد مسؤولین محترم برای تازگی و نو شدن فضای جشنواره همت کنند تا با تشکیل دبیرخانه دائمی در زادگاه خود (بابلسر) و حمایت پیگیر مسؤولین شهری - استانی و کشوری بتواند به یک جشنواره بین‌المللی، که قابلیت آن را دارد، مبدل شود. و با برنامه‌ریزی دقیق و ایجاد امکانات، ... متحول گردد. جشنواره سراسری مجسمه‌های شنی رفته رفته می‌رود در هنر معاصر جایگاه خاصی پیدا کند و صفحاتی را به خود اختصاص دهد. و امروزه به دلیل قرار گرفتن در سواحل خزر و قابلیت فراوان برای تغییر نگاه گردشگران در استفاده از دریا و جذب و افزایش گردشگران و جاذبه‌های فرهنگی و هنری تبدیل به یک پدیده‌ هنری گشته است. و میرا بودن مجسمه‌ها زیبایی خاصی به این فضای هنری می‌بخشد. و از دیگر زیبایی‌های آن ارتباط تنگاتنگ مردم با هنرمند است. گردشگران شاهدند که هنرمند، با تلا‌ش، سطحی را برجسته می‌کند یا با کاردک و کمچه حجمی را سازمان می‌بخشد و واقعیت و ذهنیت‌هایش را آزادانه با مواد سیال و روان، می‌سازد. و این لغزش و ریزش مواد است که هنرمند را بازمی‌گیرد. و با لذت فوق‌العاده‌ای همراه است. و البته قوه عاقله هنرمند، بازیگر نیست و درس تعالی می‌گیرد و چون ماه بازمی‌تاباند.
از دیگر زیبایی‌های جشنواره شنی این است که مردم در ارتباط با فضای این جشنواره، شور می‌گیرند. و با حضور در بخش جنبی، این شور را مبدل به خلق اثر هنری می‌کنند. و بعضاً آثار آفریده شده زیباتر از آثار هنرمندان حرفه‌ای می‌شوند و پا به پای آنان جایزه دریافت می‌کنند.
در این میان کودکان با حضور گرم خانواده‌هاشان این بار بازی با ماسه را جدی‌تر می‌گیرند و داستان‌های خود را با شور و حال بیشتری حکایت می‌کنند.
علی‌رغم همه مشکلا‌ت و مسائل و راه‌اندازی چنین جشنواره‌ای در سطح کشوری،‌ برای برگزارکنندگان آن، ‌شوروحال هنرمندان محلی و هنرمندان مهمان بود که توقعات را کمتر می‌کرد و نقاط ضعف و مشکلا‌ت را پوشیده نگه می‌داشت. این جشنواره با حضور هنرمندان سراسر کشور دوره کودکی‌اش را طی می‌کند و هم‌اکنون می‌طلبد که با نگاه جدی‌تری با آن برخورد شود. بودجه تخصیص یافته به جشنواره بسیار کم است و این اعتبار مالی آسیب‌های بسیاری خواهد داشت، و تا امروز بر فضای جشنواره تأثیر منفی زیادی گذاشته است.
از جمله، قدرت تبلیغات را به 50% رسانده یا این که تقسیم جایزه بین دو نفر برگزیده مشترک در یک رتبه اعتراض هنرمندان را در پی داشته است. همچنین وضعیت تدارکات و موقعیت اسکان را ضعیف کرده و باعث تحلیل رفتن جشنواره، انگیزه و حضور هنرمندان با تجربه شده است. می‌دانیم تنها تلا‌ش مستمر و پیگیر و جنب‌وجوش هنری بانیان جشنواره کافی و وافی نیست و با نگاه تعطیل نشدن این جشنواره به شکل کم‌رنگ آن هم تن می‌دهند و اجرا می‌نمایند.
مدیریت جشنواره اول و دوم تجربه‌هایی داشته‌اند. و لا‌زم بود که دوستان دیگر تجربه کنند. اما برخلا‌ف میل باطنی‌ام مدیریت جشنواره چهارم را پذیرفتم تا جشنواره شنی به تعطیلی کشانده نشود. دستاورد خوبی هم داشت. تلا‌ش شد هنرمندان محلی در کنار هم دوستانه کار کنند. ضمناً، نوبت بررسی نقاط ضعف و قوت این چهار دوره با نگاه کارشناسی است تا بتوان از آن به اهداف بزرگ‌تر و نوتر دست یافت. و برای گرفتار نشدن در ورطه ملا‌ل‌آور تکرار و گریز باید از حد اعتبار ملی به جایگاه بین‌المللی و حرفه‌ای نظر داشت. و قبل از آن باید به ضعف و قوت جشنواره‌های پیشین دقت کنیم تا درست بررسی و آسیب‌شناسی شود. برای مثال، در جشنواره چهارم، در بخش پژوهش، نشست‌های هنری و سخنرانی‌های تخصصی دیده نمی‌شود. و همچنین دیگر مسائل علمی و هنری ضعیف دیده شده است. اما همه اینها به عدم مدیریت برنمی‌گردد، بلکه ریشه در اعتبار مالی تخصیص یافته دارند. برای مثال، شاهد بودم بعد از اتمام اجرای سه‌روزه، به دلیل کمبود اعتبار، مجبور شدیم داربست‌ را جمع‌آوری کنیم. در صورتی که بعد از پایان یافتن جشنواره لا‌زم بود از آثار نگهداری شود. حتا به مدت چند روز. و به عنوان فضای نمایشگاهی از آن استفاده شود. در زمان جمع‌آوری داربست‌ هر یک از آن لوله‌ها روی آثار هنری می‌افتاد و آنها را.... .